چهره به چهره

اجرا شده در مایه: نوا
  • آواز: محمدرضا شجریان
  • مدت زمان آلبوم: 00:56:33
  • سال انتشار: 1377
  • سال اجرا: 1356
  • ناشر: دل آواز

چهره به چهره نام آلبومی است با صدای محمدرضا شجریان و تار محمدرضا لطفی در دستگاه نوا. این آلبوم پیش از آن به صورت زنده در حافظیهٔ شیراز به صورت زنده اجرا شده بود (به تاریخ سال ۱۳۵۶).

شماره قطعه نام قطعه مدت زمان نوع قطعه
1 قطعه نستاری (ردیف نوا) 00:06:18
2 تکنوازی و بداهه نوازی سازدر نوا 00:06:08
3 ساز و آواز 00:08:18
4 آواز 00:07:42
5 قطعه ضربی 00:02:52
6 ساز و آواز 00:17:59
7 تصنیف چهره به چهره 00:04:31
8 تصنیف ما را همه شب 00:02:45

عوامل

  • آواز: محمدرضا شجریان
  • آهنگساز:
  • تار: محمدرضا لطفی
  • سه‌تار: محمدرضا لطفی
  • نی: عبدالنقی افشارنیا
  • بربط: اسماعیل صدقی آسا
  • رباب: زیدالله طلوعی
  • دف: بیژن کامکار
  • سنتور: پشنگ کامکار
  • تمبک: ارژنگ کامکار
  • کمانچه: هادی منتظری
  • کمانچه: درویش‌رضا منظمی

  • طرح: مژگان شجریان
  • امور چاپ: محمدعلی رفیعی
  • استودیو بل: ریموند موسسیان

اشعار قطعات

حافظ

حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتفاق جهان می‌توان گرفت
افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع
شکر خدا که سر دلش در زبان گرفت
می‌خواست گل که دم زند از رنگ و بوی دوست
از غیرت صبا نفسش در دهان گرفت
آسوده بر کنار چو پرگار می‌شدم
دوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفت
خواهم شدن به کوی مغان آستین فشان
زین فتنه‌ها که دامن آخرزمان گرفت
زین آتش نهفته که در سینه من است
خورشید شعله‌ایست که در آسمان گرفت
می خور که هر که آخر کار جهان بدید
از غم سبک برآمد و رطل گران گرفت
آن روز شوق ساغر می خرمنم بسوخت
کاتش ز عکس عارض ساقی در آن گرفت
بر برگ گل به خون شقایق نوشته‌اند
کان کس که پخته شد می چون ارغوان گرفت
حافظ چو آب لطف ز نظم تو می‌چکد
حاسد چگونه نکته تواند بر آن گرفت

بیشتر

طاهره قره العین

گر به تو افتدم نظر
چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را
نکته به نکته، مو به مو
ساقی باقی از وفا
باده بده سبو سبو
مطرب خوش نوای را
تازه به تازه گو بگو
در پی دیدن رخت 
همچو صبا فتاده‌ام
خانه به خانه در به در
کوچه به کوچه، کو به کو
می‌رود از فراق تو
خون دل از دو دیده‌ام
دجله به دجله، یم به یم
چشمه به چشمه، جو به جو

بیشتر

سعدی

ما را همه شب نمی‌برد خواب
ای خفته روزگار دریاب
در بادیه تشنگان بمردند
وز حله به کوفه می‌رود آب

بیشتر