خراسانیات

اجرا شده در مایه: دشتی - راست‌پنجگاه
  • آواز: محمدرضا شجریان
  • آهنگساز: پرویز مشکاتیان
  • مدت زمان آلبوم: 00:55:25
  • سال انتشار: 1398
  • سال اجرا: 1365
  • ناشر: دل آواز

خراسانیات عنوان آلبومی با صدای محمدرضا شجریان و آهنگسازی پرویز مشکاتیان است. این آلبوم که در سال ۱۳۶۵ اجرا و ضبط شد در ۲۰ اسفند ۱۳۹۸ منتشر شد. در این اثر از اشعار باباطاهر عریان و ملک‌الشعرای بهار بهره گرفته شده‌است. اجرای موسیقی این اثر را گروه عارف بر عهده داشته‌است. در زمان انتشار این اثر، پرویز مشکاتیان در قید حیات نبوده و ده سال از مرگ او گذشته بود و محمدرضا شجریان نیز در بستر بیماری بود و هفت ماه بعد در تاریخ ۱۷ مهر ۱۳۹۹ درگذشت. محمدرضا شجریان این آلبوم را با حال و هوا و لهجه خراسانی خوانده‌است اما موسیقی آن موسیقی مقامی خراسان نیست. بخش اول این آلبوم در راست پنجگاه و بخش دوم در دشتی اجرا شده‌است. این اثر یک ساز و آواز دارد که در بخش دوم (ساز و آواز دشتستانی) قرار دارد. این ساز و آواز مربوط به یک اجرای صحنه‌ای در اروپا است، این ساز و آواز مربوط به چند سال بعد از ضبط تصانیف این آلبوم است.

شماره قطعه نام قطعه مدت زمان نوع قطعه
1 مقدمه کاروانیان 00:05:55
2 گفتی که ممیر 00:08:56
3 چهارمضراب 00:03:07
4 زلفای قجری 00:09:06
5 قطعه خزان 00:08:50
6 تکنوازی سنتور 00:03:18
7 ساز و آواز دشتستانی 00:09:50
8 یقین درم 00:06:23

عوامل

  • آواز: محمدرضا شجریان
  • آهنگساز: پرویز مشکاتیان
  • سنتور: پرویز مشکاتیان
  • سه‌تار: پرویز مشکاتیان
  • تار: منصور سینکی
  • بم‌تار: منصور سینکی
  • نی: جمشید عندلیبی
  • بربط: محمد فیروزی
  • قیچک: اردشیر کامکار
  • کمانچه: اردشیر کامکار
  • رباب: بیژن کامکار
  • تمبک: ارژنگ کامکار

  • صدابردار: ایرج حقیقی
  • عکس: کاوه سیداحمدیان
  • مسترینگ: غلامرضا صادقی
  • طرح: آوا مشکاتیان

اشعار قطعات

ملک الشعرا بهار

گفتی که ممیر وخته مو لبیکمه گفتم
هی هی بخدا خوب تو گفتی مو شنفتم
ای شیر نر عشق‌، تقلای مو پوچه
ای بوده مقدر که بچنگال توبفتم
تا زور دری تیز بزن بازوی صیاد
مو کِفتَرِ جُون سَختُم و آسُون نَمِیُفتُم
گفتم که بپایت نخلد خار و مو امشو
با جاروی مژگون سر راه تو ره رُفتُم
دیشو بخیال صدف سینهٔ صافت
تا وقت سحر مُروِرِیِ اشک مُسُفتُم
همدوش بهارُم مو که هم‌جفتُمُ هم‌طاق
در بی‌طَقَتی طاقُم و با یاد تو جُفتُم

بیشتر

ملک الشعرا بهار

زلفای قجریر درهم و بشکسته مکن واز
درهای سلامت ر بروم بسته مکن واز
گر مار مخی‌،‌ها، نمخی نه‌، دوکلیمه
اینبار مور مثل همه بار خسته مکن واز
یار اینجیه ا‌مشو مخن‌ آوازه موذن
تام‌، خادم مچد، درگلدسته مکن واز
از زلف کتا ابروی پیوسته شو و روز
عمرم رکتا، رنجم ییوسته مکن واز

بیشتر

ملک الشعرا بهار

یقین درم اثر امشو به های‌های مو نیست
که یار مسته و گوشش به گریه‌های مو نیست
خدا خدا چه ثمر ای موذناکامشو
خدا خدای شمایه خدا خدای مو نیست
نمود خو‌نمه پامال و خونبها مه نداد
زدم چو بر دمنش دست‌، گفت پای مو نیست
بریز خونمه با دست نازنین خودت
چره که بیتر ازی هیچه خونبهای مو نیست
بهار اگر شو صدبار بمیرم از غم دوست
بجرم عشق و محبت‌، هنوز جزای مو نیست

بیشتر

باباطاهر

دو چشمم درد چشمانت بچیناد
مبو روجی که چشمم ته مبیناد
شنیدم رفتی و یاری گرفتی
اگر گوشم شنید چشمم مبیناد

زعشقت آتشی در بوته دیرم
در آن آتش دل و جان سوته دیرم
سگت ار پا نهد بر چشمم ایدوست
بمژگان خاک پایش روته دیرم

دلم بی وصل ته شادی مبیناد
زدرد و محنت آزادی مبیناد
خراب آباد دل بی مقدم تو
الهی هرگز آبادی مبیناد

بسر شوق سر کوی ته دیرم
بدل مهر مه روی ته دیرم
بت من کعبهٔ من قبلهٔ من
ته ای هر سو نظر سوی ته دیرم

بیشتر